Karanlık bir güne uyanmak ya da sağır eden bir sessizliğe. Bacaklarımıza söz geçirememek ya da sevdiklerimizin elini tutamamak, ailenin, sevdiklerinin yanında olduğunu düşünebilecek bilincinin olmaması ya da artı bir farkla herkesin gözüne batmak. Kaç kere sorduk acaba kendimize bunlar bize ne kadar yakın diye. Belki de korktuk sormaya, alacağımız cevap bir 'anlık' diye. Oysa bizim sormaya korktuklarımızı yaşayan ne cok insan var çevremizde.

3 Aralık Dünya Engelliler Günü onlarla aramızdaki "ötekilik" duygusunu yıkmak, yaşanan bu his ayrılığını ortadan kaldırmak kısacası onları görmek, duymak, ellerini tutmak için bir vesile. Geriye kalan 364 günün başlangıç noktası. Onları düşünerek, onların hayatına dokunarak, onların aslında biz olduğunu unutmadan geçireceğimiz 364 günün başlangıcı.

Görevimiz engelli bireyleri üreten, sosyal hayatın her alanında aktif biçimde yer alabilen özgür bireyler olarak hayata değer katmaları için her alanda gereken duyarlılığın oluşturulmasını sağlamaktır. Birbirimizi anladığımız her an tüm engelleri yıkar, yaşamı herkes için daha mutlu kılarız.

Bu bilinçle öğrencilerimiz bize engellerin hayatın akışını yakalamaya engel olmadığını, farklılıklarımızla bir bütün olmanın güzelliğini gösterdiler. Asıl engel engelleri görmemek en büyük engel ise sevgisizlik deyip her insanın bir cevher olduğunu söyleyerek kalplerimizdeki engelleri bir kere daha kaldırdılar.

3 Aralık Dünya Engelliler Günü'nde engelli bireyler için tüm engellerin ortadan kalktığı güzel yarınlar temenni ediyoruz.

Yaptıkları çalışma ve bu güzel ifadeler için başta Hatice Kübra YILMAZ öğretmenimiz olmak üzere emeği geçen tüm öğretmen ve öğrencilerimize teşekkür ederiz.